Хрысціянскі гумар

Памёр нейкі чалавек, і, як і патрэбна, патрапіў на той свет. Там ён убачыў дзве дзверы - на адной напісана "рай", а на іншай - "пекла" Зазірнуў ён за дзверы з надпісам "рай", а там людзі з усмешкамі песні спяваюць, кветачкі нюхаюць, на крылцах пырхаюць. "Ой, скукота якая, - падумаў чалавек, - гэта так усю вечнасць нюхаць кветачкі і спяваць песні пра Бога?". І чалавек вырашыў паглядзець, што робіцца за дзвярамі з надпісам "пекла". А там ён убачыў вясёлую кампанію, якая піла шампанскае, паліла цыгарэты і з нечага дзіка рагатала, напаўголыя дзяўчат, што падміргвалі і зазывалі да сябе. "Вось гэта мне і трэба, вось да гэтага я і прывык" - усміхнуўся чалавек і ступіў наперад. Але, як толькі ён ступіў за парог, вясёлая кампанія знікла, святло патухла, і чэрці, схапіўшы яго за рукі, пацягнулі за сабой да бліжэйшага катла з кіпенем. "Я не зразумеў, - абурыўся чалавек, - я ж бачыў вясёлую кампанію, жанчын, выпіўку!". "А, гэтыя ... - з рогатам сказаў адзін з чарцей, - дык гэта была наша агітбрыгада!

Некалькі братоў, якія жылі на краі Скіцкай пустэчы, знайшлі аднойчы ў сябе кошык. У кошыку плакала чарнаскурае немаўля, якое, несумненна, было падкінута эфіёпскім караванам, якi праходзiў тут напярэдадні. Расчуленыя такім неспадзяваным падарункам нябёсаў, браты сталі старанна карміць і клапаціцца аб дзіцяці. Ішоў час. І вось неяк адзін з братоў, вельмі заклапочаны, сказаў: - Трэба, каб хто-небудзь з нас вывучыў эфіёпскі мову. - Але чаму? - Усклікнулі здзіўленыя браты. - Таму што хутка немаўляці споўніцца год, і ён пачне гаварыць, а ніхто з нас не ведае ягонай мовы.

Бацюшка звяртаецца да маленькага Вані: - Ваня, ты молішся перад ежай? - Не, мая мама добра гатуе.

- Добры дзень! Людзі добрыя, прабачце, што звяртаюся да вас за дапамогай, але іншага выйсця ў нас няма. Дом згарэў...

- Дзе дом згарэў? Я з страхавой кампаніі - мы можам выплаціць вам. Адрас?

- Нууу ... Гэта пад Віцебскам, сяло Кірнічы...

- - Зямляк! Я як раз адтуль. Цот я не памятаю, каб у нас дом гарэў дзесьці ... На якой вуліцы?

- - (Скрозь зубы) Мужык, суцішыся! Згарэў і згарэў .. (Да астатніх) Дакументы ўсе згарэлі...

- - Ой, як шкада. Вы ведаеце, я ў пашпартным стале працую. Магу дапамагчы з дакументамі. Падыходзьце заўтра - зробім бясплатна.

- (У бок) Ды што за дзень такі!! Дзякуй табе, добрая жанчына. Але не дакументы цяпер галоўнае ... (гучна, са злосцю) хірургаў сярод пасажыраў няма? Шэпт па салоне...

- Няма хірургаў.

- Сам я вельмі хворы, тэрмінова патрэбны грошы на аперацыю на пазваночніку.

- Ведаеце, я сам уролаг па спецыяльнасці. Але я галоўны ўрач адной з лепшых клінік. Можам дапамагчы з аперацыяй. Паехалі прама цяпер са мной, я ўсё ўладжу ў лепшым выглядзе. Адзінкавая палата, постаперацыйны дагляд. Хіба мы не людзі? А людзі павінны дапамагаць адзін аднаму.

- (У істэрыцы) Не людзі вы!! Бязлітасныя вырадкі вы!!! Грошай мне трэба - ГРО-ШАЙ!!!! З пахмелля я - пахмяліцца хачу вельмі. Грошай дайце!!

- - Вось тут у мяне ёсць як раз чакушка, мужык. Грамаў 100 засталося. Будзеш пахмяляцца?

- Буду.

Ён п'е, нервова тузаючы кадыком і сыходзіць бурчыць: "Самарыцяне вакол ... Заррразы!"

У натоўпе каля храма раздаўся гучны крык: - Людзі, я зноў хаджу! Я зноў хаджу! - Скажы, як адбыўся цуд? - У мяне скралі машыну!

 Аднойчы жанчыне прысніўся сон, што за прылаўкам крамы стаяў Гасподзь Бог. - Госпадзе!Гэта Ты! - Усклікнула яна з радасцю. - Так, гэта Я, - адказаў Бог. - А што ў Цябе можна купіць? - Спытала жанчына. - У мяне можна купіць усё, - прагучаў адказ. - У такім выпадку дай мне, калі ласка, здароўя, шчасця, кахання, поспеху і шмат грошай. Бог добразычліва ўсміхнуўся і пайшоў у дапаможнае памяшканне за замоўленым таварам. Праз некаторы час ён вярнуўся з маленькай папяровай скрыначкай. - І гэта ўсё?! - Усклікнула здзіўленая і расчараваная жанчына. - Так, гэта ўсё, - адказаў Бог і дадаў: - Хіба ты не ведала, што ў маёй краме прадаецца толькі насенне?

Мудрэц спытаў вучня: "У чым заключаецца самая жудасная трагедыя чалавечага жыцця?" "Напэўна ў тым што чалавек не знаходзіць адказаў на свае пытанні?" - Спытаў вучань. "Не" - адказаў мудрэц - "У тым што ён не знаходзіць пытанняў на якія варта шукаць адказы".

Манах прыйшоў неяк да свайго настаўніка і кажа: - Ойча, колькі разоў хаджу я да цябе, каюся ў грахах, колькі разоў ты настаўляў мяне радамі, але я не магу выправіцца. Якая мне карысць прыходзіць да цябе, калі пасля нашых гутарак я зноў ўпадаю ў грахі свае? Авва адказаў: - Сын мой, вазьмі два гліняных чыгуна - адзін з мёдам, а іншы пусты. Вучань так і зрабіў. - А зараз - сказаў настаўнік - пералі некалькі разоў мёд з аднаго гаршчка ў іншы. Вучань зноў паслухаўся. - Цяпер, сынок, паглядзі на пусты гаршчок і панюхай яго. Вучань паглядзеў, панюхаў і кажа: - Ойча, пусты гаршчок пахне мёдам, і там, на донцы засталося крыху густога мёду. - Вось так - сказаў настаўнік - і мае навучанні асядаюць у тваёй душы. Калі ты дзеля Хрыста засвоіш у жыцці хоць частку дабрачыннасці, дык Гасподзь, па міласці сваёй папоўніць іх недахоп і ўратуе тваю душу для жыцця ў раі. Бо і зямная гаспадыня, не сыпле перац у гаршчок, які пахне мёдам - так і Бог не адкіне цябе, калі захаваеш ў душы хоць пачатак праведнасці.

Аднойчы вучні прыйшлі да старца і спыталіся ў яго: чаму благія схільнасці лёгка авалодваюць чалавекам, а добрыя – цяжка, і застаюцца нетрывалыя ў ім. - Што будзе, калі здаровае насенне пакінуць на сонца, а хворае закапаць у зямлю? - Спытаў старац. - Добрай насенне, што пакінута без глебы, загіне, а дрэннае насенне прарасце, дасць хворы парастак і худы плод, - адказалі вучні. - Так паступаюць людзі: замест таго, каб употай тварыць добрыя справы і глыбока ў душы гадаваць добрыя пачаткі, яны выстаўляюць іх напаказ і тым губяць. А свае недахопы і грахі, каб іх не ўбачылі іншыя, людзі хаваюць глыбока ў душы. Там яны растуць і губяць чалавека ў самым яго сэрцы. Вы ж будзьце мудрыя. Вучні падзякавалі авву за павучанне і пайшлі ў разважанні.

Грэх аддавацца нудоце, калі ёсць іншыя грахі!

Каб захаваць анёльскі характар, трэба д'ябальскі цярпенне.

Калі цябе праводзяць без ушанаванняў - значыць, яшчэ не ў апошні шлях...

Адзін малады манах спытаў у старца: - Ойча, ці павінен я цяпер цалкам адмовіцца ад свету? - Не турбуйся, - адказаў старац, - калі тваё жыццё сапраўды будзе хрысціянскім, свет неадкладна сам ад цябе адрачэцца.

Адзін старац сказаў: «Усявышні даў нам двое вушэй і толькі адзін рот для таго, каб мы гаварылі ўдвая менш, чым слухаем».

У матацыкліста-экстрэмала было некалькі няўдалых падзенняў. Практычна не засталося ні адной косткі, якая не падвяргалася б пералому. Не адзін раз знаходзіўся паміж жыццём і смерцю, але працягвае займацца любімай справай. І вось як гэта аргументуе: - Мне гэта падабаецца, і я гэтым займаюся. Я думаю, што, калі б мне не трэба было гэтым займацца, Бог даў бы мне ЗНАК.

Іншыя пагарджаюць Юдам не за тое, што здрадзіў, а за тое, што ўзяў малую плату.