Гомасэксуаліст прызнаў свой грэх хваробай і набыў веру ў турме

Оскар Уайльд - адзін з выдатных ангельскіх пісьменнікаў XIX стагоддзя. Паўсюдную вядомасць яму прынёс раман «Партрэт Дарыяна Грэя». Велізарны ўплыў на з'яўленне рамана аказала дэкадэнцкая кніга Жорыса-Карла Гюісманса «Наадварот». Оскар Уайльд быў пад моцным уражаннем ад наватарскага твора французскага дэкадэнта і будучага католіка.

Як і ягоны літаратурны герой Дарыян Грэй, Оскар Уайльд ўжо знаходзіўся на парозе Касцёла. На пераломе 1877 і 1878 гг. ён рыхтаваўся да ўступлення ва ўлонне каталіцкага Касцёла, аднак, у апошнюю хвіліну ён адмовіўся ад рэалізацыі свайго намеру. Праўдападобней за ўсё прычына заключаецца ў асцярозе Оскара пазбавіцца спадчыны бацькі, які з'яўляўся не практыкуючым пратэстантам і масонам.

Не гледзячы на адмоўнае стаўленне бацькі, Уайльд схіляўся да каталіцтва яшчэ падчас вучобы. Ён быў зацікаўлены яго таямніцамі і рытуаламі. Як 20-гадовы студэнт Оксфардскага ўніверсітэта пад уплывам свайго выкладчыка, крытыка і навэліст Ўолтара Пейтера, Оскар рэгулярна ўдзельнічаў у Святым набажэнстве. Нагодамі гэтых частых візітаў былі, аднак, у першую чаргу эстэтычныя погляды. Касцёл уяўляўся для яго ў той час свайго роду «эстэтычнай спакусай».

У 1884 годзе малады, адукаваны і вельмі здольны пісьменнік, названы «лордам парадоксам», ажаніўся на Канстанс Лойд (Constance Lloyd). У іх было двое дзяцей. Жывучы ў Лондане, ён хутка падымаўся па кар'ернай лесвіцы - атрымаў славу і грошы, яго ахвотна прымалі ў кожнай супольнасці.

Праз некалькі гадоў сямейнага жыцця Ўайльд завёў знаёмства, якое радыкальна змяніла яго жыццё і згубна паўплывала на ягоную будучыню. Яму было 37 гадоў, калі ён пазнаёміўся з лордам Альфрэдам Дугласам, студэнтам Оксфардскага універсітэта. Тады выйшаў вонкі яго схаваны да гэтага моманту гомасэксуалізм. Уайльд закахаўся ў Дугласа без памяці. Мужчыны практычна ніколі не расставаліся. Гэта не падабалася бацьку Альфрэда, сэру Джону Дугласу, маркізу Куінсбэры, які публічна абвінаваціў пісьменніка ў садомскім граху - злачынстве, за якое ў той час неслі пакаранне ў турме. Уайльд ж са свайго боку абвінаваціў маркіза ў тым, што той зняславіў яго добрае імя. Аднак пісьменнік прайграў працэс і 25 траўня 1895 года быў прысуджаны да турэмнага зняволення і да двух гадоў папраўчых работ.

Оскар Уайльд страціў тады ўсё - славу, павагу, маёнтак (судовыя выдаткі былі настолькі высокія, што ён страціў усе грошы, дом і каштоўную бібліятэку), жонку (яна разам з дзецьмі з'ехала за мяжу і падала на развод), сыноў (ён быў пазбаўлены бацькоўскіх правоў). Ён страціў усё, але парадаксальны той факт, што менавіта ў турме, знаходзячыся на самым дне, пісьменнік набыў веру.

У турэмнай камеры Уайльд аддаўся чытанню Евангелля, прачытаў жыццё святога Францыска, творы святога Аўгустына, Джона Генры Ньюмана, Дантэ. У выніку ўсвядоміў сваю грэшнасць, і ў пакутах і прыніжэннях, якія закранулі яго, ён дасягнуў кораня новага жыцця. Сваім гомасэксуальным схільнасцям ён даў апісанне паталогіі, а сам гомасэксуалізм назваў хваробай. Шкадаваў аб тым, што даў сябе падмануць «бессэнсоўнай, пачуццёвай свабодай» і пачуццёвым задавальненням, што перастаў быць «гаспадаром самога сябе» і «рулявым сваёй душы».

У 1900 году хворы і змучаны пісьменнік разам са сваім сябрам каталіком Робертам Росам некаторы час знаходзіўся ў Рыме. Разам з ім удзельнічаў у Набажэнстве, а падчас публічнай папскай аўдыенцыі Оскар атрымаў дабраславенне ад Святога Айца Лявона XIII. Пісьменнік, які пакутуе на той момант з прычыны сур'ёзнага харчовага атручвання, пасля аўдыенцыі адчуў нечаканае выздараўленне. Пазней ён прыйшоў да высновы, што яно было звязана непасрэдна з блаславеннем Папы.

Пасля свайго вяртання ў Парыж, Уайльд пад новым імем і прозвішчам Себасцьян Мельмот, здымаў нумар у маленькім гатэлі. У той час ён шмат і часта піў, і ў бліжэйшы час яго стан здароўя пагоршыўся. У інтэрв'ю, якое ён даваў лонданскаму журналісту «Daily Chronicle», ён сказаў: «Мая маральная крывадушнасць ў большай меры бярэ свой пачатак ад таго факту, што мой бацька не дазволіў мне прыняць каталіцкую веру. Мастацкі бок Касцёла, а гэтак жа водар яго навукі вылечыў бы маю дэгенерацыі. Я ў бліжэйшы час планую быць прынятым ва ўлонне Касцёла ».

«Каталіцтва з'яўляецца адзінай рэлігіяй, у якой варта памерці» - прызнаваўся значна раней свайму сябру Оскар Уайльд.

За дзень да смерці - выконваючы раней выказанае жаданне Уайльда - Роберт Рос паклікаў да яго каталіцкага святара, які выкарыстаў нешматлікія моманты свядомасці паміраючага пісьменніка і здзейсніў над ім ўмоўнае хрышчэнне. Па сваім выразна выказаным добраахвотным жаданні Уайльд ў той момант стаў членам каталіцкага Касцёла. Прыміраны з Богам пісьменнік памёр каталіком 30 лістапада 1900 году.

Што цікава, на некалькі месяцаў раней, проста перад сваёй смерцю, з Богам гэтак жа прымірыўся самы вялікі вораг Уайльда - агностык маркіз Куінсбэры. 31 студзеня 1900 года ён прызнаў свае памылкі і атрымаў адпушчэнне грахоў з рук каталіцкага святара. У 1911 годзе каталіком стаў лорд Альфрэд Дуглас.

Назва кнігі: «Nawróceni» (Od czasów Jezusa do współczesności św. Paweł * Buffalo Bill * Jacek Kaczmarski i 97 innych historii) Аўтар: Henryk Bejda Dom Wydawniczy „Rafael” 2008