RUS
†Бог любит тебя таким, какой ты есть! †Христос добровольно пошел на крест за твои грехи †Смерть побеждена! †Самый прямой путь к спасению - не осуждай! †Иисус ищет и ждет тебя! †Христос воскрес! †Дьявол не может сделать ад привлекательным, поэтому он делает привлекательной дорогу туда

Первые девушки из Беларуси ищут свое призвание в ордене Матери Терезы - ИСТОРИИ

Знакомиться с орденом приезжают в Гомель, где находится единственный в Беларуси Дом милосердия сестер Матери Терезы.

Нынешним летом единственный в Беларуси католический Дом милосердия сестер Миссионерок любви (сестер Матери Терезы), который уже более 20 лет работает в Гомеле, посетили две необычные гостьи. Это первые из Беларуси девушки, которые ищут свое призвание в монашеском ордене Матери Терезы.

Одна из девушек, которая ищет Божью волю в своей жизни, давно заинтересовалась орденом:

- Меня впечатлило, что сестры все разные, из различных стран и континентов, но умеют работать вместе. Мне больше всего импонирует харизматика именно этого ордена - для меня он самый живой, потому что здесь я вижу полную самоотдачу. Я понимаю, что если я создам семью, то смогу отдавать свою любовь мужу, детям, и буду счастлива там, но у Бога своя воля на меня, и если я буду среди миссионерок любви, то смогу всю свою любовь дарить нуждающимся.

Девушка приехала в Гомель, чтобы ближе познакомиться со служением в Доме милосердия Матери Терезы:

- Сначала меня удивляла грубость людей, которые приходят за помощью в Дом милосердия. Было бы естественным ожидать от них благодарности, а не грубости. Но потом я поняла, что мне просто нужно отдавать им свою любовь, ничего не ожидая взамен.

Девушку поразило и то, что сестры Матери Терезы сами живут в бедности, к примеру, стирают много одежды вручную, не имея стиральной машины и даже утюга для себя:

- Простота во всем! Они не просто говорят, а делают.

Кстати, девушка призналась, что тяжелее всего во время ее служения в Доме милосердия был ежедневный подъем на молитву в 4.30 утра.

Другая девушка впервые познакомилась с сестрами Матери Терезы на фестивале в Будславе:

- Я с детства восхищалась Матерью Терезой, читала о ней, смотрела передачи. И уже тогда у меня появилось желание стать монахиней в этом ордене. Но я не думала, что сестры Матери Терезы есть в Беларуси. А ехать куда-то далеко, не зная английского, я не решалась. И как я была поражена, когда увидела сестер в Будславе!

Уже в первый раз, когда девушка приехала в Дом милосердия, она решила поступить в орден: «Я увидела, что эти сестры святые».

Переломным моментом в ее выборе стал день, когда одна из сестер позвала ее и спросила: хочешь, я покажу тебе моего Иисуса? Сестра подвела девушку к кровати, на которой лежал человек под простыней. Это был обычный больной бездомный, которого только что привезли в Дом милосердия.

- С тех пор я ясно увидела, что хочу быть здесь, - признается девушка. - Родители пока не принимают мой выбор, но для себя я уже определилась окончательно. Теперь все зависит от решения сестер. Конечно, меня по-прежнему терзают сомнения, но, как говорят, свой выбор мы делаем каждый день.

Напомним, сестры ордена Матери Терезы в Гомеле занимаются многими делами, за которые мало кто хотел браться. Дом Милосердия служит приютом для нескольких больных мужчин и женщин, оказавшихся на улице без средств к существованию. Сестры ухаживают за ними, лечат, помогают бросить пить, восстановить документы и устроиться на работу. Миссионерки готовят обед для бездомных, раздают продукты и одежду для бедных семей и одиноких стариков, работают с детьми из малообеспеченных и проблемных семей. Прихожане костела помогают в Доме милосердия кормить бедняков, приходя на работу в столовую. Помочь может каждый: например, раздать еду, помыть посуду, принести одежду или обувь.

Последнее изменениеЧетверг, 21 августа 2014 20:50
Комментарии   
0 #11 Павал 11.10.2014 22:50
Цитирую Літ:

Мільён разоў ужо чуў гэтую "версію" пра каталікоў на захадзе (там Імшы па-польску) і каталікоў на ўсходзе (рускамоўныя). Вы казалі пра паступовасць. Добра. А дзе пераломная кропка? Калі адбудзецца пераход на мову? Колькі павінен трываць ваш "пераходны перыяд"? Хачу нагадаць, што касцёлу на Беларусі
(афіцыйна дазволенаму) больш 20 гадоў. Можа Гомельская парафія і маладзейшая, але белмову ў школах усе вывучалі яшчэ ад савецкіх часоў. Я сам вырас у рускамоўным асяродку і мову чуў толькі ў школе, але гэта мне не замінае ў жыцці размаўляць на мове і маючы больш 3 дзесяткаў гадоў працягваць яе вывучаць і ўдасканальваць! Пад ляжачы камень вада не цячэ. Трэба людзям разам са Словам Божым прывіваць любоў да мовы і Радзімы. Трэба ўжо ПАЧЫНАЦЬ гэта рабіць пакуль ня позна. Наш край разадралі тэрытарыяльна і працягваюць раздзіраць культурна, а мы ўсё спіхваем на талерантнасць. Клаўдыя Гуджэроці слушна казаў у Будславе - Пакора добрая рэч, пры ўмове, што яна не азначае адсутнасць шацунку да сябе.
Ня трэба адпрэчваць людзей з-за рускамоўнасці, я не казаў аб гэтым і ня меў на ўвазе нічога падобнага. Трэба казаць людзям аб неабходнасці любіць. Любіць і шанаваць Бацькаўшчыну і родную мову. Як часта аб гэтым гаворыцца?

Пачатак ужо пакладзены і працэс ідзе, зрухі ёсць, паверце. Але важна ўсведамляць: выхоўваць патрыятызм - не задача Царквы!

І, калі ласка, давайце працягнем абмяркоўваць праблему не пад гэтым артыкулам аб манаскім пакліканні, а пад іншым, якраз на гэтую тэму: Чаму мы не хочам чуць мову ў касцёле? katolik-gomel.by/.../...

Або на форуме
Цитировать | Сообщить модератору
+1 #10 Літ 11.10.2014 21:46
Цитирую Павал:

Мне асабіста вельмі хацелася б, каб імша была цалкам беларуская. Але трэба ўлічваць асаблівасці ўсходняй Беларусі. Нашы каталікі - не такія, як на Захадзе, што з дзяцінства ў касцёле. У нас каталіцкая традыцыя цалкам парушана. Большасць парафіян у Гомелі - новыя людзі, якія не выйшлі з каталіцкіх сем'яў. Або былыя фармальна праваслаўныя, або ўвогуле былыя атэісты. І амаль усе рускамоўныя. Такіх людзей трэба паступова прызвычаіваць да беларускай мовы, а не адкінуць іх з-за таго, што яны проста не разумеюць мову. Галоўнае - каб людзі пачулі Слова Божае на зразумелай для іх мове, ці не так?

Мільён разоў ужо чуў гэтую "версію" пра каталікоў на захадзе (там Імшы па-польску) і каталікоў на ўсходзе (рускамоўныя). Вы казалі пра паступовасць. Добра. А дзе пераломная кропка? Калі адбудзецца пераход на мову? Колькі павінен трываць ваш "пераходны перыяд"? Хачу нагадаць, што касцёлу на Беларусі
(афіцыйна дазволенаму) больш 20 гадоў. Можа Гомельская парафія і маладзейшая, але белмову ў школах усе вывучалі яшчэ ад савецкіх часоў. Я сам вырас у рускамоўным асяродку і мову чуў толькі ў школе, але гэта мне не замінае ў жыцці размаўляць на мове і маючы больш 3 дзесяткаў гадоў працягваць яе вывучаць і ўдасканальваць! Пад ляжачы камень вада не цячэ. Трэба людзям разам са Словам Божым прывіваць любоў да мовы і Радзімы. Трэба ўжо ПАЧЫНАЦЬ гэта рабіць пакуль ня позна. Наш край разадралі тэрытарыяльна і працягваюць раздзіраць культурна, а мы ўсё спіхваем на талерантнасць. Клаўдыя Гуджэроці слушна казаў у Будславе - Пакора добрая рэч, пры ўмове, што яна не азначае адсутнасць шацунку да сябе.
Ня трэба адпрэчваць людзей з-за рускамоўнасці, я не казаў аб гэтым і ня меў на ўвазе нічога падобнага. Трэба казаць людзям аб неабходнасці любіць. Любіць і шанаваць Бацькаўшчыну і родную мову. Як часта аб гэтым гаворыцца?
Цитировать | Сообщить модератору
0 #9 Павал 11.10.2014 20:51
Цитирую Літ:
Аматарам мінусаваць. Пра мову было сказана ў дачыненні да Гомельскага касцёла, а не зграмаджэння сясцёр. Калі ёсць чым запярэчыць - прашу абгрунтаваць словамі, а не чырвонай кнопачкай.

Я паспрабую выказаць меркаванне. Перш за ўсё, адзначу, што імша ў нас па-беларуску, а па-руску толькі чытанні і казанне, і тое не заўсёды.

Мне асабіста вельмі хацелася б, каб імша была цалкам беларуская. Але трэба ўлічваць асаблівасці ўсходняй Беларусі. Нашы каталікі - не такія, як на Захадзе, што з дзяцінства ў касцёле. У нас каталіцкая традыцыя цалкам парушана. Большасць парафіян у Гомелі - новыя людзі, якія не выйшлі з каталіцкіх сем'яў. Або былыя фармальна праваслаўныя, або ўвогуле былыя атэісты. І амаль усе рускамоўныя. Такіх людзей трэба паступова прызвычаіваць да беларускай мовы, а не адкінуць іх з-за таго, што яны проста не разумеюць мову. Галоўнае - каб людзі пачулі Слова Божае на зразумелай для іх мове, ці не так?
Цитировать | Сообщить модератору
0 #8 Літ 11.10.2014 18:57
Аматарам мінусаваць. Пра мову было сказана ў дачыненні да Гомельскага касцёла, а не зграмаджэння сясцёр. Калі ёсць чым запярэчыць - прашу абгрунтаваць словамі, а не чырвонай кнопачкай.
Цитировать | Сообщить модератору
-2 #7 Літ 11.10.2014 12:30
Цитирую Рог:
У вас памылка, трэба пісаць "першыя ДЗЯЎЧАТЫ", а вось 2,3,4 - ДЗЯЎЧЫНЫ

Белмова там увогуле балючая тэма... Нават Імша па-расейску :cry:
Цитировать | Сообщить модератору
+1 #6 admin 23.09.2014 17:25
Цитирую Алег:
Я живу на другом конце страны, куда можно перечислять денежки, что бы помочь финансово? Может есть какой то счёт? У нас в Гродно тоже есть сёстры Назарэтанки, они открыли тоже давно кухню для бездомных.


Счета нет, но желающие помочь могут позвонить по телефону: 0232 - 601751
Цитировать | Сообщить модератору
+1 #5 Алег 23.09.2014 11:28
Я живу на другом конце страны, куда можно перечислять денежки, что бы помочь финансово? Может есть какой то счёт? У нас в Гродно тоже есть сёстры Назарэтанки, они открыли тоже давно кухню для бездомных.
Цитировать | Сообщить модератору
+5 #4 Анёлак 26.08.2014 12:44
людзi, ну што вы тут пачыннаеце! былi не былi?! на данны момант з Беларусi няма нi адной сястры y гэтым ордэне! давайце лепей памолiмся, каб у гэтых дзяучат усе атрымалася!
Цитировать | Сообщить модератору
0 #3 Без имени 26.08.2014 10:21
Это далеко не первые девушки из Беларуси, которые ищут своего призвания в этом Ордене. Просто до этого никто не брал интервью, да и сайта гомельского прихода тогда не было.
Цитировать | Сообщить модератору
-3 #2 Жэня 23.08.2014 08:10
Яны і раней прыязджалі,але як прыязджалі так і з'яджалі:-)
Цитировать | Сообщить модератору
Добавить комментарий

Защитный код
Обновить