Група валанцёраў правяла першую сустрэчу ў дзіцячай вёсцы [фота]
- Written by Ольга Клюй
- Published in Карытас - Гомель
- Add new comment
Ад гэтага часу моладзь будзе дапамагаць кожнай сям'і ў хоспісе, а скаўты паабяцалі пафарбаваць плот.
Група валанцёраў гомельскай рыма-каталіцкай парафіі 27 красавіка правяла сваю першую сустрэчу ў доме-інтэрнаце для дзяцей-інвалідаў і маладых інвалідаў з асаблівасцямі псіха-фізічнага развіцця. На знаёмства з вёскай і дзецьмі прыехала 17 хлопцаў і дзяўчат рознага ўзросту, скаўтаў і проста неабыякавых маладых людзей.
Першым, хто сустрэў валанцёраў, быў выхаванец дзіцячай вёскі Алег. Яго валанцёры заспелі за сталярнымі працамі разам з іншымі мужчынамі - супрацоўнікамі вёскі. Убачыўшы гасцей, Алег першым падышоў і ветліва павітаўся з кожным за руку.
Пра асаблівасці дзіцячай вёскі валанцёрам распавяла намеснік дырэктара Ірына. Па яе энтузіязму і жывым вачам ўсім стала зразумела, што дзеці тут любімыя і акружаны клопатам. Зараз у вёсцы жыве 60 выхаванцаў. Яны расселены такім чынам, каб у кожным катэджы больш дарослыя хадзячыя дзеці маглі дапамагаць даглядаць за ляжачымі. І яны з задавальненнем гэта робяць - дзяўчынкі праяўляюць матчыну апеку, а хлопчыкі - бацькаву адказнасць.
Далей валанцёры разбіліся на групы і пайшлі ў розныя домікі знаёміцца з дзецьмі. Спачатку была невялікая разгубленасць у валанцёраў і сарамлівасць ў дзяцей. Але хутка ўсе пазнаёміліся, дзеці сталі паказваць свае ўтульныя пакоі - нехта запрашаў словамі, хтосьці проста ўсміхаўся, браў валанцёра за руку і вачамі прасіў ісці за ім. Ляжачыя дзеці, здавалася, не заўважалі нічога, што адбывалася вакол. Але варта было валанцёру падысці да дзіцяці, загаварыць з ім, пагладзіць па ручцы і па галоўцы - дзіцячыя вочы тут жа напаўняліся шчасцем, і тварык расплывалася ва ўсмешцы.
На прапанову пайсці ўсім разам пагуляць на вуліцы дзеці адгукнуліся гучнай і бурнай згодай. Навыперадкі абуўліся і шумным натоўпам высыпалі на заліты сонцам газон. Кожнаму знайшлося занятак па душы - гулялі ў мяч, каталіся на арэлях, ляпілі пясочныя кулічы, скакалі на батуце, спявалі песні, проста прагульваліся.
Так супала, што ў гэты ж час у дзіцячую вёску прыехалі госці з Італіі. Яны былі рады бачыць у вёсцы валанцёраў і прыгатавалі ім сюрпрыз, запрасіўшы на імправізаваны абед, накарміўшы ўволю найсмачнай італьянскай пастай. З сабой у валанцёраў была гітара і пасля абеду для сяброў з Італіі адбыўся маленькі канцэрт. Падышоў Алег і дастаў дудку, якую ён заўсёды носіць з сабой. Па-дзіцячы няўмела, але вельмі сур'ёзна і адказна ён падыгрываў нашай гітары. Артыст.
Прыйшоў час развітвацца. Уступная сустрэча, якая планавалася на адну гадзіну, прынесла некалькі гадзін прыемных зносін і шмат новых сяброў. Большай часткай гаворку можна было пачуць толькі ад валанцёраў, але ўпэўнена можна сказаць, што зносіны былі двухбаковымі - дзеці казалі вачыма, рухамі, дакрананнямі і абдыманнямі.
Махаючы рукой услед валанцёрам, яны спыталі: "А вы яшчэ прыйдзеце да нас?". І ў адказ пачулі: "Так! І шмат разоў! "
Related items
- «У парафіі 15-20 асоб». Мітрапаліт абвясціў акцыю па падтрымцы Касцёла на Магілёўшчыне
- Беларусы даказваюць у судах «польскія карані» – з дапамогай веры
- Не фэйкі і не хакеры: «Радыё Марыя» працягвае збор і тлумачыць непаразуменні
- У Ізраілі католікі з Беларусі спакойна перажылі атаку Ірана, але «вайна дастала»
- Без цуду, але з падтрымкай: як «Радыё Марыя» выходзіць з цяжкай сітуацыі