Хрысціянскі гумар
- Written by katolik-gomel.by
- Published in Царква
- Comments (21)
«Вясёлае сэрца ацаляе, а пануры дух сушыць косці», - кажа нам Кніга выслоўяў Саламонавых. Прапануем чытачам пазнаёміцца і палячыцца хрысціянскім гумарам, якім актыўна папаўняюць свае старонкі многія папулярныя хрысціянскія парталы. У аднаго з іх мы запазычылі некалькі вясёлых гісторый, якія распавядалі самі вернікі.
Рай. Ляжаць на лузе двое, размаўляюць. Тут, адкуль ні вазьміся, з'яўляецца чалавек, накідваецца на яблыню і пачынае сквапна і хутка есці сакавітыя плады. Двое пытаюцца:
- Брат, куды ты так спяшаешся, у цябе ж цэлая вечнасць наперадзе?!
Той у адказ:
- Гэта ў вас цэлая вечнасць наперадзе, а мне зараз у рэанімацыю вяртацца!
Падчас Каляднага канцэрта, калі ў перапынку паміж дзеяннямі спектакля хор пачаў спяваць чарговую Калядку, маленькі хлопчык з абурэньнем усклікнуў:
- Зноў рэкламная паўза!
Доктар касманаўту перад аперацыяй:
- Аперацыя будзе вельмі складаная, давайце памолімся.
Касманаўт:
- Але я столькі раз лётаў у космас, і ніколі не бачыў Бога ...
Доктар:
- А я столькі разоў рабіў аперацыі на галаўным мозгу, і ні разу не бачыў ні воднай думкі ...
Хлопчык, стаўшы уладальнікам бліскучай новенькай манеткі, вырашыў патраціць яе на марозіва.
- А чаму б табе не ахвяраваць яе царкве? - Спытаў яго святар.
- Я думаў пра гэта, святы айцец, але прыйшоў да высновы, што мне лепш купіць марозіва, а гэтую манетку хай лепш ахвяруе вам лавачнік.
Пастар на казанні:
- Дзеці мае! Хто з вас ведае, што трэба зрабіць, перад тым, як папрасіць прабачэння ў Госпада за грахі свае?
Дзявочы голас з залі:
- Зграшыць!
Аднойчы з сябрам я ехаў у машыне. На адным з перакрыжаванняў нас моцна "падрэзаў" другі кіроўца. Ён быў не правы, але мы, дзякуй Богу, паспелі затармазіць. А мне спадабалася, як мой сябар адрэагаваў на гэта:
- Да каб цябе Бог блаславіў... мудрасцю, а мяне любоўю!..
У нас у царкве ёсць такая хвала «асанна вышынях Богу», і мы наіўныя лічылі, што наш народ менавіта гэта і спявае, а аказалася, што ўсе бабулі пяюць:
- Аксана выйшла к Богу!
Без каментароў…
Кажучы пра Адама, адзін старац сказаў:
- Адам апынуўся першым з доўгай чарады мужоў, што жаляцца на ежу, атрыманую ад жонкі...
З размовы братоў-студэнтаў:
- Вырашыў не заводзіць будзільнік. Няхай Гасподзь вырашае, ісці мне на першую пару або не...
Прачытаў хрысціянін Псалом 126:2 і вырашыў памаліцца перад сном:
- Госпадзе, пайшлі мне сон праведніка!
Прачынаецца раніцай і наракае, што ўсю ноч яго мучылі кашмары. Вырашыў паспрабаваць яшчэ раз і зноў памаліўся той жа малітвай. Зноў прачнуўся раніцай, наракаючы на неспакойную ноч. На трэці вечар хрысціянін, не здагадваючыся, пытаецца ў малітве:
- Госпадзе, я ў Цябе прашу сон праведніка, а Ты пасылаеш мне жахі і пакуты!
Раптам, чуе голас:
- А як ты думаеш, адчувае сябе праведнік, які жыве так, як ты!?
Жонка аднаго п'яніцы навучыла свайго папугая казаць ўсялякія хрысціянскія словы тыпу «алілуйя» і «слава Богу». Аднойчы прыходзіць дадому п'яны муж, а папугай яму:
- Ідуць дзеці Божыя!
Той так раззлаваўся, што стаў за ім ганяцца, і, урэшце, паламаў яму крыло. Раніцай прачнуўся, глядзіць, а папугай з паламаным крылом. І тут папугай кажа так пакорліва:
- Ісус любіць цябе!
Муж упаў на калені і ў жаху пакаяўся ва ўсіх зробленых грахах. Вось так птушкі робяць тое, чаго жонкі не могуць!
Адна сястра ўмела бачыць заўсёды ва ўсіх толькі добрае.
У яе пытаюцца:
- Можа, і ў сатане Вы бачыце нешта добрае?
- Так, - адказала яна. - Ужо надта ён працавіты...
© Усе правы замацаваны. Чытайце больш на найбуйнейшым хрысціянскім партале www.invictory.org
Related items
-
Самы высокі над Беларуссю помнік усталявалі ў Наваградку
-
Пяцідзесятніца: што трэба ведаць аб дарах і пладах Духа Святога
-
Першы вынік судоў над святарамі на Віцебшчыне: 15 сутак арышту
-
Дата сумная і радасная: 8 месяцаў, як Чырвоны касцёл зачынены, і 49 год святарскага пасвячэння пробашча
-
Вялікдзень ці Новы год? Беларусы адказалі, якое свята лічаць самым галоўным
Каментары
Владимир Шебзухов
«…Не принесёт познанье вред,
Не станет тяжкой ношею –
Всегда углядывать уметь
Во всех – только хорошее!»
Учитель лекцию свою
Закончил этой фразой --
«Что слушали – благодарю!»
И попрощался с классом.
«Учитель мой… ответьте мне --
Вопрос был непредвиден --
И что же, даже в сатане
Хорошее мне видеть?»
Вмиг прозвучал ответ тому,
Чей голос был игривый –
«Пожалуй - да!Меня поймут,
Ведь, бес – трудолюбивый!»
А это просто как бонус :)
Приходит к престарелому батюшке молодая пара и просит их развенчать, по той причине, что они, мол, характерами не сошлись. Батюшка с сочуствием отнёсся к их просьбе: - Ну, коли так, то нужно горю промочь. Пойдёмте, развенчаю вас. Муж с женой радостно идут за батюшкой, предвкушая сладостный момент, когда бремя неудавшегося брака будет снято с них, и они смогут с чистой совестью попрововать ещё раз. Батюшка вошёл в алтарь, облачился в праздничные белые ризы, возжёг светильники, ну, в общем, всё как на венчании. Развенчивающихс я поставил перед амвоном, отверз царские врата, взял в руки напрестольное Евангелие (оно обычно заковано в железный чеканный оклад и весит "ни много, ни мало" килограммчиков 16-ть) и, подойдя к жениху торжественно спросил его: - Желаешь ли, раб Божий Иоанн, развенчаться с рабой Божией Еленой, попрать обеты, данные Богу в таинстве венчания, стать клятвопреступни ком?! - Да, честный отче, желаю. Батюшка со всего размаху огрел мужа Евангелием по голове, и, пока тот приходил в себя от шока, подошёл к невесте и также не менее торжественно вопросил и её: - Раба Божия, Елена, желаешь ли развенчаться с рабом Божиим Иоанном, попрать обеты, данные Богу, и стать клятвопреступни цей? - Да, честный отче, желаю. Эхом отвозвался в пустом храме удар Евангелия по голове супруги, а батюшка уже стоял перед мужем и вновь задавал ему тот же вопрос и, получив утвердительный ответ, хорошенько размахнулся и опустил Евангелие на голову незадачливого мужа. После этого подошёл к невесте и совершил ту же процедуру. Так и ходил батюшка от жениха к невесте, от невесты к жениху, вопрошая их об одном и том же и хорошенько прикладываясь к их головам святым Евангелием, пока те в отчаянии не закричали: - Батюшка! Да, когда ж закончится-то чин развенчания?! - А, покуда смерть не разлучит вас!
- Дети мои, я не знаю, кто вам сказал, что я не понимаю по-русски, но толк от этого явно был!
смешные, трогательные и поучительные анекдоты из жизни отца Войцеха Дроздовича, бывшего настоятеля прихода Кафедрального собора Новосибирска и руководителя сибирского католического телевидения «КАНА». icatholic.ru/.../
RSS-стужка каментароў гэтага запiсу