Студэнт са Шры-Ланкі, які вывучыў беларускія малітвы, стаў магістрам у Лондане

Шры-ланкіец Крыс Харыс, які падчас вучобы ў Віцебску служыў міністрантам ля алтара ў мясцовай каталіцкай парафіі, працягнуў навучанне ў Вялікабрытаніі і атрымаў ступень магістра ў University of West London. Нагадаем, Крыс ужо распавядаў нам, як ён «стаў беларусам», вывучыў многія малітвы на беларускай мове і чытаў з амбона ў храме.

Цяпер Крыс распавёў Katolik.life пра тое, што яго здзівіла ў Брытаніі, чаму ў Беларусі яму было лепш, і якая яго чакае будучыня.

У параўнанні з Брытаніяй, у Беларусі было вельмі лёгка ладзіць з людзьмі

Крыс атрымаў ступень магістра ў галіне распрацоўкі праграмнага забеспячэння. Яго кваліфікацыя – інжынер-праграміст. Ён адправіўся вучыцца ў Вялікабрытанію, жадаючы ўладкавацца ў гэтай краіне.

«Цяпер у мяне ёсць досвед навучання ў дзвюх розных краінах – Беларусі і Англіі; кожная з дзвюма зусім рознымі культурамі і сістэмамі адукацыі.

Мушу прызнацца, што ў Беларусі мне было нашмат лягчэй жыць, чым у Англіі. У мяне было значна больш магчымасцяў у царкве, універсітэце і наогул жыцці ў Беларусі. Я ўдзельнічаў у шырокім і разнастайным спектры мерапрыемстваў, конкурсаў і памятных падзей. Мяне добра ведалі ў краіне, і я быў фаварытам сярод усіх супольнасцяў, часткай якіх я быў.

Там было вельмі лёгка ладзіць з людзьмі, і за ўсе гэтыя гады ў мяне з'явілася незлічоная колькасць сяброў, большасць з якіх, спадзяюся, застануцца на ўсё жыццё.

Як ні дзіўна, тут, у Вялікабрытаніі, я не змог завесці і долі той колькасці сяброў, якая ў мяне ёсць у Беларусі, нягледзячы на тое, што я носьбіт ангельскай мовы», – прызнаўся Крыс.

«Я служыў падчас літургіі, але гэта не спадабалася людзям»

Ён прывёў у прыклад канкрэтны выпадак, звязаны з мясцовай каталіцкай супольнасцю.

«Я быў міністрантам у Беларусі, людзям падабалася мая прысутнасць у іх парафіях, і мяне прымалі з распасцёртымі абдымкамі ў кожнай парафіі. Калі я быў у Англіі, я спрабаваў рабіць там тое ж самае. Я быў парафіянінам царквы Святога Сэрца ў Уімблдоне, служыў падчас літургіі з дазволу святара, але гэта не спадабалася людзям. Некаторыя парафіяне распытвалі адміністратараў, хто гэта «незнаёмая асоба».

Калі я прыехаў у наступную нядзелю, мне паведамілі пра наступствы і сказалі, што калі я працягну, узнікнуць новыя пытанні, і для таго, каб мяне прынялі, я павінен прайсці 5-месячную стажыроўку ў парафіі. Таму я кінуў там службу, бо ў разгар маіх абавязкаў са ступенню магістра гэта было для мяне непрактычна. Больш за тое, я быў старэйшым міністрантам з велізарным досведам і адчуваў, што праходзіць гэтае навучанне зусім неабавязкова».

«Брытанія – далёка не самае простае месца для жыцця»

Крыс адзначыў, што з дзяцінства ён быў англафілам і зразумеў, што ягоныя ўяўленні аб Вялікабрытаніі аказаліся фантазіяй:

«Брытанія – далёка не самае простае месца для жыцця. Кошт жыцця вельмі высокі. Надвор'е такое дэпрэсіўная. Знайсці жыллё практычна немагчыма. Узровень злачыннасці ў гэтай краіне жахае. Знайсці працу тут няпроста, бо рынак вельмі канкурэнтны, на яго прыходзяць людзі з усяго свету.

Пры гэтым у мяне было мноства незабыўных уражанняў. Я быў у многіх вядомых месцах. Наведаў знакавыя славутасці, з якімі краіна і горад асацыююцца ва ўсім свеце і якія былі ключавымі элементамі маёй фантазіі. Няма ніякіх сумневаў, што мой брытанскі досвед каштаваў таго».

Наш канал в Telegram – только интересное и важное. Подписаться >

Крыс вырашыў вярнуцца на радзіму, паколькі атрымаў запрашэнне на працу ў Нацыянальную авіякампанію.

«Цяпер я высокакваліфікаваны спецыяліст. Я дзякую Богу за ўсе Ягоныя ласкі і блаславенні ад пачатку да канца падчас майго неверагоднага падарожжа і, нарэшце, ён блаславіў мяне гэтым вялікім падарункам».