«Ахвяраваў за тых, хто бязвінна церпіць у вязніцах». Біскуп Касабуцкі распавёў, як перанёс хваробу
- Written by KATOLIK.LIFE
- Published in Царква
- Add new comment
Каталіцкі іерарх маліўся за народ, краіну, і дзякуе ўсім, хто маліўся за яго
Беларускі каталіцкі біскуп Юры Касабуцкі распавёў пра тое, што перанёс хваробу. На сваёй старонцы ў Фэйсбуку ён падзякаваў усім за малітву і падтрымку падчас гэтага выпрабавання, не канкрэтызаваўшы, чым хварэў менавіта:
- Я адчуваў, што многія моляцца за мяне ў гэтым часе, і гэта давала мне палёгку. Няхай добры і міласэрны Бог шчодра ўсім узнагародзіць. А я вяртаюся да здароўя, і гэта таксама нагода падзякаваць Богу!
Іерарх таксама падаў свае разважанні аб тым, што хвароба - адно з выпрабаванняў, якія Бог дае на жыццёвым шляху чалавека.
- Мы адчуваем сябе кепска, нам цяжка рабіць нейкія справы, нялёгка размаўляць з іншымі людзьмі, мы пераасэнсоўваем свае погляды і жыццёвыя прыярытэты. У падобнай сітуацыі добры Госпад дае нам шанец задумацца і зразумець пэўныя рэчы, - піша біскуп.
Ён распавёў, што зразумеў падчас хваробы, што гэта дар Божы для яго, каб ён мог ахвяраваць яго за свой народ і сваю краіну:
- Калі падчас малітвы я прыйшоў да гэтай высновы, то пасля просьбы да Бога аб прыняцці гэтай ахвяры я адчуў неверагодны супакой і радасць. Думаю, што гэта было патрэбна. Я ахвяраваў свае цярпенні за тых людзей, каму найбольш патрэбная Божая падтрымка. Асаблівым чынам я маліўся за тых, хто бязвінна церпіць у вязніцах за свае погляды. Божа, дапамажы ўсім нам!
Таксама біскуп Юры Касабуцкі дадаў, што ў нядзелю, 31 студзеня, ахвяруе святую Імшу за ўсіх тых, хто духоўна быў з ім падчас хваробы, і за ўсіх, каму патрэбна Божая ласка у гэты складаны час жыцця.
Media
Related items
-
Асеннія фотасесіі зрабілі беларускія манахіні
-
Святар РПЦ прайшоў праз Святыя брамы ў Ватыкане. Як так?
-
Знік самы папулярны ў сацсетках беларускі святар. Што здарылася?
-
Кранальныя відэа са святаром робіць беларуская парафія
-
«Спадзяюся, што людзі, даведаўшыся пра гэта, умацуюцца ў веры». З'явілася вестка ад ксяндза Акалатовіча