Аб хрысціянскай свабодзе разважалі на малітоўным сузіранні Святога Крыжа

У пятніцу, 22 сакавіка, у гомельскай рыма-каталіцкай парафіі пасля імшы прайшло малітоўнае сузіранне Святога Крыжа ў духу Тэзэ. Ужо не першы раз такую сустрэчу арганізоўвае вікарый касцёла ксёндз Дамінік. І калі ўлічваць, што дадзенае мерапрыемства было заяўлена ў асноўным для моладзі, але запрашаліся і дарослыя, то вынік быў радасным - касцёл быў поўны прадстаўнікамі абсалютна ўсіх узростаў. Дзеці і бабулі, моладзь і бацькі, свецкія і сёстры ордэна Маці Тэрэзы - усіх у гэты вечар змог аб'яднаць Хрыстос.

Людзі, якія сабраліся, спявалі песні як на лацінскай мове, ужо знаёмыя модадзі па сустрэчы Тэзэ ў Рыме, так і песні на роднай беларускай мове. І калі спачатку ў касцёле гучалі асобныя галасы кантараў і моладзі, то ў хуткім часе не засталося ні адзінага абыякавага чалавека, душа якога не выяўляла бы свае пачуцці ў песні.

Хрысціянская свабода - на такую тэму падрыхтаваў духоўныя разважанні ксёндз Дамінік:

"Аб хрысціянскай свабодзе кажа Святой Апостал Павел у пасланні да Галатаў: Да вольнасьці закліканы вы, браты, толькі вольнасьць ваша ня была б повадам дагаджаць плоці; а любоўю служэце адно аднаму. Бо ўвесь закон у адзін сказ укладваецца: «любі блізкага твайго, як самога сябе». Калі ж паміж сабою грызяцеся і ясьце адно аднаго, дык глядзеце, каб не панішчылі вы адно аднаго. Я кажу: рабіце паводле Духа, і вы ня будзеце паддавацца пажадзе плоці; бо плоць жадае супраціўнага Духу, а Дух - супраціўнага плоці: яны адно аднаму супрацівяцца, так што вы ня тое робіце, чаго хацелі б. Калі ж вас Дух водзіць, дык вы не пад законам. Дзеі плоці вядомыя; вось яны: пералюбства, блуд, нечыстата, непатрэбства, ідаласлужэньне, чарадзейства, варожасьць, свары, зайздрасьць, гнеў, звады, раздоры (спакусы), ерасі, нянавісьць, забойствы, п'янства, закалоты і іншае такое; папярэджваю вас, як і раней папярэджваў, што тыя, хто робіць так, Царства Божага не ўспадкуюць. А плод Духа: любоў, радасьць, згода, доўгая цярплівасьць, добрасьць, міласэрнасьць, вера, лагоднасьць, устрымлівасьць. На такіх няма закона. А тыя, якія Хрыстовыя, укрыжавалі цела з пажадлівасьцю і пахацінствамі. Калі мы жывём Духам, дык згодна з Духам і рабіць павінны. "(Галл. 5.13-25)

Як хрысціяне павінны паводзіць сябе ў свеце? Хіба не трэба вызначыць гэта ў адмысловым законе? Пытанне гэта рабілася ўсё больш актуальным, паколькі хрысціяне ўсведамлялі, што нягледзячы на тое, што яны прынялі хрышчэнне і ўступілі ў новае жыццё, усярэдзіне іх яшчэ жыва тое, што можа ўтрымаць ад прытрымлівання Евангелля. Менавіта гэта Павел называе "плоць".

Святы апостал Павел імкнецца вырашыць гэтыя сумненні, і сутнасць яго адказу сумуецца ў трох вершах. "Рабіце паводле Духа, і вы ня будзеце паддавацца пажадзе плоці". "Калі ж вас Дух водзіць, дык вы не пад законам ". "Калі мы жывём Духам, дык згодна з Духам і рабіць павінны".

Павел быццам бы імкнецца сказаць: вядома, падараваная нам свабода не выключае ўнутранай барацьбы. Нам трэба весці гэтую барацьбу, маючы ў сабе глыбокае давер, таму як ніколі не варта недаацэньваць тое, што Дух здольны прыўнесці ў наша жыццё: " любоў, радасьць, згода, доўгая цярплівасьць, добрасьць, міласэрнасьць, вера, лагоднасьць, устрымлівасьць " ... Хрысьціяне не падпарадкаваны Закону, яны не прытрымліваюцца яго, але выконваюць яго любоўю.

Любіць і служыць - значыць даказваць, што мы былі створаны па вобразу і падабенству Божаму. Таму, калі любім, становімся падобнымі Богу: " Дык вось, будзьце дасканалыя, як дасканалы Айцец ваш Нябесны".

Дараванне - найбольш адказная форма Міласэрнасці, паколькі прабачэнне і прыняцце прабачэння Божага, прабачэнне на прыкладзе Бога прабачаючага, - гэта самы вышэйшы доказ таго, што чалавек, які ахвяруе сябе Богу, пераўтвараецца, а, пераўтвараючыся, ён пераўтворвае свет.

Хрысціянства - рэлігія любові. "Як Я палюбіў вас, так і вы палюбіце адзін аднаго". Дасканаласць любові да бліжняга вызначаецца любоўю да тых, хто робіць нам зло. "Вытрымліваць недахопы блізкага ёсць першы абавязак нашай любові". Ці не ў гэтым адна з прычын таго, што праз шматлікія пакуты належыць нам увайсці ў Валадарства Божае?"

Людзі, якія сабраліся, маліліся за новага Папу Францішка, за навяртанне тых, хто адышоў ад Хрыста, за хворых, за моладзь, а таксама аб тым, каб пост, міласціна і малітва дапамагалі поўна падрыхтавацца да сустрэчы Вялікадня. І, вядома ж, цэнтрам гэтай сустрэчы быў Святы Крыж і ўкрыжаваны Хрыстос. Кожны жадаючы мог схіліцца перад Ім, прынесці ў малітве тое самае патаемнае, што схавана ў яго сэрцы. І вельмі неабходным было гэтае дакрананне да Крыжа, як знак яднання кожнага з нас з пакутваючым Езусам у гэты перыяд Вялікага Посту.